ΕΙΔΗ ΨΑΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΟΛΩΜΑΤΑ

Η ζαργάνα: Φιδόψαρο το οποίο ψαρεύεται με δίχτυα ή με πετονιά. Σαν δόλωμα στην πετονιά βάζουμε τη ζαργάνα τις πιο πολλές φορές, γιατί θεωρείται το πιο κατάλληλο ψάρι για δόλωμα. Το χρώμα της είναι πράσινο, σπρο, μπλε και γυαλίζει το δέρμα της. Το μικρότερο μήκος ζαργάνας που υπάρχει είναι γύρω στα 12 cm και το μεγαλύτερο στα 80-90 cm. Φτάνει στις ακτές τον Αύγουστο γεμίζοντας τα λιμάνια. Ψαρεύεται με σκουλήκι, λωρίδες ψαριού, μυδακι, συρτή με κουταλάκι . Με φελλό η μπαλάκι πολύ ψιλό αγκίστρι, ψιλή πετονιά και ακόμα και δολώνοντας κομμάτια από την πρώτη που πιάσαμε. Καλό δόλωμα για πολλά αξιόλογα ψαριά .

Η αθερίνα: Αφρόψαρο, το οποίο εντοπίζουμε και σε βαθύτερα νερά. Το βρίσκουμε τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο, ψαρεύεται με απόχη, αλλά μπορούμε επίσης και με δίχτυα. Όταν γυαλίζει, συνήθως κοιμάται.

Η Γλώσσα: Το περισσότερο στα 30-40 εκ. νόστιμο από τα πλατιά ψαριά και άπαχο με λεπτή γεύση. Ζει στους αμμώδης βυθούς, από 10-60 μ. βάθος. Τρέφεται με σκουλήκι, οστρακοειδή, μικρά ψαριά. Ψαρεύεται με κάθετη, πεταχτάρι και με δίχτυα.

Το Γοφάρι: Δυνατό και άγριο πελαγίσιο ψάρι. Πλησιάζει την άνοιξη τις ακτές, ιδιαίτερα στις εκβολές ποταμών όπου έχει αρκετή τροφή από μικρά ψαριά. Φθάνει στα 2 μέτρα και στα 50 κιλά. Τον Ιούλιο - Αύγουστο ψαρεύεται με συρτή από το σκάφος με δόλωμα ζαργάνα, θερινά, μαρίδα, σαρδέλα, καλαμάρι, κουταλάκι, ψεύτικο ψαράκι. Με αρματωσιά συρμάτινη και μύλος με πολλαπλασιαστή γιατί ορμά μόλις πιαστεί μπροστά και κόβει την πετονιά με τα κοφτερά δόντια του.

Ο Λούτσος: Στρογγυλό σαν φίδι με κοφτερά μεγάλα δόντια, επιτίθεται και σε ψαριά που είναι πιασμένα στα δίχτυα. Η συρτή είναι με συρμάτινη αρματωσιά, ψεύτικο ψαράκι, κουταλάκι, ψαράκι. Φτάνει το 1.50 μέτρο.

Το μελανούρι: Από τα ψαριά που αναζητούνται στο ερασιτεχνικό ψάρεμα. Βρίσκεται σε αμμουδερούς βυθούς, κοντά στα Βραχιά των λιμανιών που σπάει το κύμα. Ψαρεύεται από την άνοιξη κρεμαστά από τα Βραχιά, από το σκάφος με συρτή, κάθετη. δόλωμα σκουλήκι, γαρίδα, κομμάτι σαρδέλας, ζυμάρι με τυρί, κουταλάκια με φτερά και αλλά. Το μήκος φτάνει τα 20-30 εκατοστά με νόστιμο κρέας.

Το λαυράκι: Ένα ψάρι που το αναζητούν όλοι οι ψαράδες. Βρίσκεται σε όλους τους βυθούς και μέχρι 10 πόντους νερό. Ψαρεύεται με όλους τους τρόπου Η μουρμούρα: Μικρό ψάρι απ’ τα καλά για το ερασιτεχνικό ψάρεμα , βρίσκεται κοπαδιαστά στους αμμουδερούς βυθούς με καθαρά νερά και στις φυκιάδες, φτάνει στα 30 εκ. και το κρέας είναι νόστιμο με λίγα κοκάλα . Ψαρεύεται από την ακτή με πεταχτάρι και καλάμι και από το σκάφος με ζοκάκι ή μονάγκιστρο, κάθετη , ψιλό παραγάδι , δίχτυα. Δόλωμα : σκουλήκι μαύρο, σκουλήκι άγριο της άμμου, γαρίδα , μύδι , καραβίδα , σαμαράκι , σωλήνα , κυδώνια, τσουτσούνι μονοδόλι, μάνα και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μαλάγρα .

Η τσιπούρα: Κολυμπάει στα βαθιά νερά και πλησιάζει τις ακτές τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο. Μπορείς να την ψαρέψεις με πεταχτάρι. Τα δολώματα που προτιμούν είναι η σαρδέλα, ο γαύρος και το μύδι. Βρίσκεται σε βυθούς με βραχάκια από Ιούνιο μέχρι αργά το φθινόπωρο.

Ο σπάρος: Απ΄ τα πρώτα ψάρια του ερασιτέχνη ψαρά. Βρίσκεται σχεδόν παντού. Ψαρεύεται με πεταχτάρι, καλάμι, καθετή, και σχεδόν όλα τα δολώματα. Ψαρεύεται με πετονιά και ψαροτούφεκο. Ο σπάρος έχει μέτριο μήκος και το πλάτος του είναι αρκετά μεγάλο. Ξεχωρίζει από τα άλλα ψάρια στο σχήμα και το μέγεθος αλλά και το χρώμα του είναι γκρι γυαλιστερό με μια μαύρη γραμμή δίπλα στο κεφάλι. Στο νησί υπάρχουν αρκετοί σπάροι στα ρηχά αλλά και τα βαθιά νερά.

Το μπαρμπούνι: Ανήκει στα ψάρια μεσαίου μεγέθους (150-300 gr.). Έχει πολύ έντονο κόκκινο χρώμα και το χαρακτηρίζουν τα μουστάκια και τα ασπροκόκκινα λέπια στην κοιλιά. Ζει σε αμμώδεις περιοχές εκτός από ειδική περίπτωση όπως τα πετρομπάρμπουνα τα οποία ζουν σε πετρώδεις περιοχές.

Η γαρίδα: Τη βρίσκουμε σε μικρό μέγεθος, έχει πορτοκαλί χρώμα και ζει σε βαθιά νερά. Όταν όμως θέλουν να αναπαραχθούν έρχονται σε ρηχά νερά. Ο αστακός: Ζει σε βαθιά νερά. Το βάρος του κυμαίνεται από 500 έως 2.000 gr. Έχει πορτοκαλί χρώμα αλλά τον συναντάμε και σε κόκκινο χρώμα. Έχει δύο δαγκάνες και είναι οστρακοειδές. Μεγαλύτερος εχθρός του θεωρείται το χταπόδι Η συναγρίδα: Τη βρίσκουμε σε μικρό μέγεθος αλλά το βάρος της μπορεί να φτάσει και τα οκτώ κιλά. Έχει κόκκινο χρώμα και ζει σε βαθιά νερά όπου υπάρχουν ξέρες. Ψαρεύεται με παραγάδι, συρτή βυθού και δίχτυ. Με δόλωμα σκουμπρί, σαυρίδι, ψαράκι μεταλλικό ή κουταλάκι

Η γόπα: Είναι μεσαίου μεγέθους ψάρι (100-400 gr), έχει χρυσοπράσινο χρώμα και δεν έχει παράξενα χαρακτηριστικά. Βρίσκεται σε κοπάδια . Κρατιέται με μαλάγρα κάτω από το σκάφος που ψαρεύουμε κάθετη , τσαπαρί . Ψαρεύεται και με καλάμι κρεμαστά από τα Βραχιά , τα λιμάνια , με συρτή , πεταχτάρι . Φθάνει τα 20-30 εκ.

ΔΟΛΩΜΑΤΑ & Η ΧΡΗΣΗ TΟΥΣ

1. ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ

ΑΓΡΙΟ:
Το συνηθισμένο μέγεθός του είναι δέκα έως δεκαπέντε εκατοστά περίπου. Το άσπρο - κίτρινο και ελαφρύ καφέ, αποτελούν το χρωματισμό του. Όταν το βγάλουμε από τη θάλασσα ή το αγοράσουμε από τα ειδικά αλιευτικά καταστήματα, το διατηρούμε μέσα σε θαλασσινό νερό ή σε υγρό μαλακό χαρτί έως ότου φτάσουμε στον προορισμό μας. Αν ο χρόνος από τη παραλαβή μέχρι την χρήση του είναι μεγάλος, οι συχνές αλλαγές του θαλασσινού νερού ή η τοποθέτηση ειδικής αεραντλίας στο δοχείο που το διαφυλάσσουμε, είναι ό,τι καλύτερο για να διατηρείται το δόλωμα ολοζώντανο. Πριν δολώσουμε, το κόβουμε σε ροδέλες, με τρόπο τέτοιο που να ανταποκρίνεται στο εκάστοτε αγκίστρι. Πάντα σε μικρό δοχείο, κολυμπούν οι κομμένες ροδέλες, μέσα στο υγρό που φυλάσσει στο εσωτερικό του το παραπάνω σκουλήκι. Κατάλληλο για παραγάδι, γιατί με τη σκληρότητα που διαθέτει το Άγριο, δεν φεύγει εύκολα από το αγκίστρι. Οι σαργοί, τα σκαθάρια και οι σικιοί, είναι από τα καλά ψάρια που το προτιμούν.

ΜΑΝΑ:

Όσον αφορά το μέγεθός της, τη βρίσκουμε λίγο πιο μεγάλη από το άγριο, με μια μικρή αύξηση στο πάχος της. Επίσης αυξάνεται η ελκυστικότητά της, γιατί φωσφορίζει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η συντήρηση και οι τρόποι δολώματος και ψαρέματος, δεν διαφέρουν απ το άγριο. Η ποιοτική διαφορά της Μάνας, αναγκάζει τους ψαράδες να την προτιμούν για το πεταχτάρι και λιγότερο στην καθετή και το παραγάδι. Προσελκύει τσιπούρες, σαγρούς, σκαθάρια, σπάρους και άλλα μικρά πετρόψαρα.

ΧΑΛΚΙΔΕΪΚΟ ή ΜΟΝΟΔΟΛΙ:

Ο μέσος όρος του μεγέθους του είναι στα επτά εκατοστά περίπου. Η συντήρησή του δεν διαφέρει από τη Μάνα και το Άγριο. Διαφέρει ο τρόπος που το περνάμε στο αγκίστρι. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα δολώματα που τα περνάμε κεντητά, το αγκίστρι διαπερνάει το χαλκιδέϊκο και δολώνεται ολόκληρο, εξού και το όνομά του (Μονοδόλι). Το προκλητικό άσπρο χρώμα του, η ικανότητά του να φωσφορίζει και οι ελκυστικές κινήσεις που κάνει δολωμένο, το αναγάγουν σε ένα από τα καλύτερα δολώματα για τα νερά της Μεσογείου. Αυτά τα χαρακτηριστικά ωθούν τους ψαράδες στη περιορισμένη και αυστηρή χρήση του. Το πεταχτάρι, είναι ο κύριος τρόπος που χρησιμοποιείται, σπάνια δε, στο παραγάδι και τη καθετή. Είναι καλό δόλωμα για τσιπούρες, λυθρίνια, σαργούς και άλλα καλά πατόψαρα. Το μελανούρι και το λαβράκι δύσκολα αντιστέκονται στη προκλητικότητα του Χαλκιδέϊκου.

ΜΑΥΡΟ:

Σκουλήκι των αμμουδερών βυθών. Ζει και αυτοπροστατεύεται από το κέλυφος που διαθέτει σε όλο το μήκος του σώματός του. Το μαύρο χρώμα που έχει, του έδωσε και την ονομασία του. Τα πολλά και μικρά ποδαράκια που διαθέτει κατά μήκος και το μαλακό σώμα του, προκαλούν επίμονα τα θύματά του. Η συντήρησή του είναι ολιγοήμερη. Σε δροσερό περιβάλλον γίνεται κατάλληλο για μουρμούρες, αλλά και για σαργούς, σπάρους και άλλα πετρόψαρα, όπως πέρκες, γύλους, χάνους, χειλούδες κ.α. Το χρησιμοποιούμε στο πεταχτάρι και λιγότερο στη καθετή.

ΦΑΡΑΩ:

Το μήκος του μπορεί να πλησιάσει και τα δύο μέτρα. Από τη συλλογή ή την αγορά του, μέχρι τη χρήση του, το διατηρούμε μέσα σε θαλασσινό νερό. Είναι το δόλωμα που διαθέτει τα πιο πολλά θετικά χαρακτηριστικά. Το κομμάτι που είναι περασμένο στο αγκίστρι, συνεχίζει να κάνει σπασμωδικές, ζωντανές κινήσεις. Το αίμα που φεύγει από το σώμα του, μαλαγρώνει τη γύρω από το δόλωμα περιοχή. Η ικανότητά του να φωσφορίζει και το σκληρό κρέας του σε σχέση με το Μαύρο, το κατατάσσουν στα πιο αποτελεσματικά δολώματα. Χρησιμοποιείται κυρίως στο πεταχτάρι για τσιπούρες, σαργούς, σκαθάρια, σικιούς, αλλά και σε μεγαλύτερα αρπαχτικά ψάρια όπως στήρες, συναγρίδες, σφυρίδες, ροφούς, λαβράκια. Αλλά και τα μουγγριά, οι σμέρνες και τα χταπόδια δε το αποφεύγουν. Η δύσκολη συλλογή και η υψηλή τιμή του, αναγκάζουν τους ψαράδες, όπως και στο μονοδόλι, να περιορίζουν και να προσέχουν στην κατανάλωσή του. Η σπατάλη στα πολλά αγκίστρια του παραγαδιού, ακόμα και της καθετής, (αρματωσιά πέντε έως δέκα αγκίστρια), αποφεύγεται. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε ξέρες που κυκλοφορούν πολλά ασπρόψαρα. Εκεί τα παραγάδια είναι δολωμένα με Φαραώ ή άλλα καλά δολώματα.

ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ:

Πωλείται στα περισσότερα καταστήματα με είδη αλιείας, μέσα σε μικρά χάρτινα κουτάκια. Διατηρείται ζωντανό για δεκαπέντε περίπου μέρες σε δροσερό περιβάλλον και ακόμα καλύτερα στη συντήρηση ψυγείου. Είναι ευκολόχρηστο δόλωμα για ερασιτέχνες ψαράδες της ακτής και προκαλεί όλα τα πετρόψαρα. Επίσης καλά αποτελέσματα έχει και στη καθετή για γόπες, τσέρουλες, λυθρίνια, μπαλάδες κ.α.

ΚΟΚΚΙΝΟ ή ΙΩΔΙΟΥ:

Το βρίσκουμε πολύ δύσκολα. Λεπτό σκουλήκι, χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα όταν το περνάμε στο αγκίστρι. Το αίμα του ξετρελαίνει τα ψάρια. Δολώνεται συνήθως για μουρμούρες, αλλά προκαλεί και τα άλλα ψάρια. Οι κυρίαρχοι τρόποι ψαρέματος με κόκκινο, είναι το πεταχτάρι και η καθετή.

2. ΟΣΤΡΑΚΟΕΙΔΗ

ΠΕΤΑΛΙΔΑ:

Είναι εύκολο στη συλλογή του, γι' αυτό και πιο πολλοί ψαράδες το χρησιμοποιούν. Το σκληρό κρέας του, μας βοηθάει να ψαρεύουμε ανάμεσα σε μικρά ψάρια και να μη ξαγκιστρώνεται εύκολα. Απευθύνεται σε όλα τα ψάρια, με μέτρια συνήθως αποτελέσματα. Χρησιμοποιείται σε όλους τους τρόπους ψαρέματος.

ΠΟΡΦΥΡΑ:

Σπάζοντας το όστρακό της, ξεχωρίζουμε το καθαρό και σφιχτό κρέας από το υπόλοιπο σώμα, το οποίο αποτελεί το δόλωμα. Δολώνουμε με πορφύρα τα παραγάδια, αλλά την χρησιμοποιούμε και στο πεταχτάρι. Τη κυνηγάνε οι τσιπούρες, οι πέρκες, οι κοκοβιοί, τα σκορπίδια και άλλα ψάρια.

ΣΩΛΗΝΑ:

Είναι δόλωμα που ζει στους αμμουδερούς βυθούς. Στην αγορά το βρίσκουμε σε ζωντανή ή κατεψυγμένη μορφή. Αφού ανοίξουμε με μαχαίρι το όστρακό της, παίρνουμε το μαλακό κρέας κόβοντάς το σε τεμάχια τέτοια που να ανταποκρίνονται στα αγκίστρια μας. Με τη σωλήνα δολώνουμε τη καθετή μας και το πεταχτάρι. Ψαρεύουμε κυρίως μουρμούρες, αλλά και τα υπόλοιπα ψάρια δεν αντιστέκονται στο λευκό και μαλακό κρέας της.

ΣΑΜΑΡΙ:

Το δόλωμα Σαμάρι είναι σε διαφορετικό σχήμα και με σκληρότερο κρέας. Εκτός από το πεταχτάρι και την καθετή, μερικοί ψαράδες το χρησιμοποιούν και στο παραγάδι. Τα πετρόψαρα, οι μουρμούρες και οι σαργοί το προτιμούν.

ΣΑΛΙΓΚΑΡΙ:

Υπάρχει σε αφθονία στις ακτές των θαλασσών, όπως η πεταλίδα. Είναι η πρόχειρη και η γρήγορη λύση για την ανεύρεση δολώματος. Χρησιμοποιείται από πολλούς ψαράδες των ακτών και ειδικά απ' αυτούς που ψαρεύουν από τα βράχια. Το κυνηγούν τα πετρόψαρα και μερικές φορές πιάνονται σαργοί από μισό κιλό και πάνω.

3. ΜΑΛΑΚΟΣΤΡΑΚΑ

ΓΑΡΙΔΑ:

Μια απόχη με ψιλό μάτι και ένας φακός, μας είναι αρκετά από πλευράς εξοπλισμού για να βγάλουμε γαρίδες από τη θάλασσα, σε μόλους και σε ήρεμους κολπίσκους. Το αγκίστρι διαπερνά στο σώμα της από την ουρά έως κάτω από το κεφάλι, διατηρώντας την με αυτόν τον τρόπο ζωντανή. Όταν θέλουμε να ταξιδέψει στην πορεία των ρευμάτων, περνάμε το αγκίστρι στο πίσω μέρος του σώματός της, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο προκλητική φασαρία για τα θύματά της. Τα λαβράκια ψαρεύονται περισσότερο με τη ζωντανή γαρίδα, πιάνονται όμως και χταπόδια, μικρές τσιπούρες και πλήθος άλλων αρπαχτικών πετρόψαρων. Αποτελεσματικό δόλωμα για ψάρεμα και από την ακτή και από την βάρκα.

ΚΑΡΑΒΙΔΑΚΙ:

Είναι πιο μαλακό και πιο ευαίσθητο από την γαρίδα. Ο τρόπος που δολώνεται δεν διαφέρει απ' αυτόν της γαρίδας. Απευθύνεται συνήθως σε ψάρια του βυθού, όπως τη τσιπούρα, το σπάρο, τη μουρμούρα, τα λυθρίνια, τους σαργούς, τους χάνους, τις πέρκες κ.α. Το χρησιμοποιούμε σε όλους τους τρόπους ψαρέματος, στο παραγάδι, την καθετή, το πεταχτάρι.

ΚΑΒΟΥΡΙ:

Ο μαλακός μικρός κάβουρας, είναι ένας από τους καλύτερους μεζέδες των μεγάλων τσιπούρων. Καλό δόλωμα είναι και η δαγκάνα από το κάβουρα, που το κέλυφός τους είναι πιο σκληρό. Ακόμα, μπορούμε να αγκιστρώσουμε ή να δέσουμε μεγάλο κάβουρα πάνω στην χταποδιέρα μας, προσελκύοντας με αυτόν τον τρόπο τα χταπόδια.

4. ΨΑΡΟΔΟΛΙΑ

ΣΑΡΔΕΛΑ:

Απλό και πολλές φορές αποτελεσματικό δόλωμα. Δολώνεται φρέσκια ή την αποξηραίνουμε μερικώς με χοντρό αλάτι. Την χρησιμοποιούμε στο πεταχτάρι, στο πολυάγγιστρο, όταν ψαρεύουμε με καλάμι απίκο, στη βάρκα με καθετή, στα ρηχά και βαθιά νερά στο παραγάδι. Με τη σαρδέλα πιάνονται κέφαλοι, σπάροι, σαργοί, λυθρίνια, μπαλάδες, λαβράκια, τσιπούρες, μελανούρια, μουγγριά, σμέρνες, χταπόδια, κοκοβιοί, γύλοι, χειλούδες. Ακόμα, και τα μεγάλα ψάρια δεν μπορούν να αντισταθούν στην προκλητική μυρωδιά της, όπως οι ροφοί, οι συναγρίδες, οι στήρες, οι σφυρίδες, οι μπακαλιάροι, οι πεσκαντρίτσες κ.α.

ΓΑΒΡΟΣ:

Ο τρόπος που δολώνεται δεν διαφέρει από εκείνο της σαρδέλας. Κόβοντας το γάβρο φιλέτο γίνεται ένα από τα καλύτερα δολώματα για τη ζαργάνα. Ο αποτελεσματικότερος τρόπος που χρησιμοποιείται είναι το παραγάδι. Το κυνηγούν όλα τα σπαροειδή, τα λυθρίνια, οι μπαλάδες, οι στήρες και οι σφυρίδες.

ΣΚΟΥΜΠΡΙ - ΣΑΒΡΙΔΙ:

Με αυτά τα ψαροδόλια, ολόκληρα ή σε τεμάχια, δολώνονται τα παραγάδια του αφρού, για τόνους, παλαμίδες, κυνηγούς, λίτσες, ξιφίες. Το σαβρίδι είναι ελκυστικό δόλωμα για χταπόδια, μουγγριά, ροφούς και σφυρίδες. Από το σκουμπρί και το σαβρίδι, κόβουμε υπομονετικά το κρέας του σε στενόμακρα τεμάχια, δημιουργώντας δολώματα για τις αλιευτικές μας ανάγκες.

5. ΑΣΠΡΟΔΟΛΙΑ

ΚΑΛΑΜΑΡΙ:

Ανεξάρτητα από την μορφή που βρίσκεται (φρέσκο ή κατεψυγμένο) το κόβουμε σε στενές μακριές λωρίδες. Ανάλογα με τον τρόπο που θα ψαρέψουμε και το μέγεθος των αγκιστριών που χρησιμοποιούμε, διαμορφώνουμε το μήκος των λωρίδων. Το κρέας του είναι άσπρο,μαλακόκαι προκαλεί μεγάλο αριθμό ψαριών. Δολώνεται στην καθετή, στο πεταχτάρι και λιγότερο στο παραγάδι.

ΘΡΑΨΑΛΟ:

Οι διαφορές του από το καλαμάρι βρίσκονται στο μέγεθος, στο πάχος του σώματός του και στη σκληρότητά του. Για να το φέρουμε σε μορφή δολώματος, ακολουθούμε την ίδια διαδικασία όπως και στο καλαμάρι. Λόγω της σκληρότητάς του χρησιμοποιείται κυρίως στο παραγάδι, αλλά και στην καθετή και το πεταχτάρι. Προσελκύει τους σαργούς, αβλιάδες, μουρμούρες, σπάρους, σκαθάρια, τσιπούρες, πέρκες, χάνους, σαλούφαρδους κ.α. Δεν πρέπει να παραλείψουμε τους ψαράδες που χρησιμοποιούν το θράψαλο και τη σουπιά και για ψάρια όπως συναγρίδες, σφυρίδες κ.α.

ΜΟΣΧΟΧΤΑΠΟΔΟ:

Αφαιρούμε τη λεπτή μεμβράνη που καλύπτει την κουκούλα και τα πλοκάμια του, και έχουμε ένα έτοιμο δόλωμα λευκό με ροζέ αποχρώσεις. Δολώνεται ολόκληρο σε χοντρά παραγάδια και σε χοντρές πετονιές που ρίχνονται από βάρκα ή και στεριά. Οι ροφοί, τα μουγγριά, οι σμέρνες, οι στήρες, οι βράχοι, οι σφυρίδες, είναι μερικά από τα μεγάλα ψάρια που το κυνηγούν. Μερικοί ψαράδες χρησιμοποιούν το μοσχοχτάποδο στη συρτή τους για μεγάλα μαγιάτικα, κυνηγούς, λίτσες, τοννοειδή κ.α.

6. ΖΩΝΤΑΝΑ ΔΟΛΩΜΑΤΑ (ψάρια)

Ο σπάρος, ο κοκοβιός, η ζαργάνα, ο κέφαλος, η καλογριά, η αθερίνα, είναι από τα συνηθισμένα ψάρια, που αποτελούν τη σειρά των ζωντανών δολωμάτων. Ανάλογα με την εποχή χρησιμοποιούμε το κατάλληλο. Οι ροφοί, τα λαβράκια, οι λίτσες, τα μαγιάτικα, τα χταπόδια, οι συναγρίδες, οι σφυρίδες, τα μουγκριά, διάφορα τοννοειδή, τα φαγκριά, οι βλάχοι, οι ξιφίες είναι μερικά από τα ψάρια που πιάνονται με ζωντανά ψάρια (δολώματα). Σε κάθε ομάδα δολωμάτων αναφέρουμε τα πιο συνηθισμένα δολώματα που χρησιμοποιούνται επί το πλείστον από τους ψαράδες. Υπάρχουν όμως και άλλα, τα οποία δεν υπάγονται σε κάποια ομάδα, λιγότερο ή περισσότερο γνωστά π.χ. ψωμοτύρι, ζύμη κ.α. Τα τεχνητά δολώματα είναι και αυτά πολύ αποτελεσματικά και χρησιμοποιούνται κυρίως στο ψάρεμα με συρτή. Διακρίνονται για την πολυμορφία τους και τη μεγάλη τους ποικιλία. Οι βασικές τους μορφές είναι:

1. Μεταλλικά κουταλάκια.
2. Σκληρά πλαστικά ψαράκια, σπαστά ή ολόκληρα και κόκκινα.
3. Πλαστικά ψαράκια.
4. Ζόκα, Καλαμαριέρα, Τσαπαρί, Χταποδιέρα.

Το μέγεθός τους ποικίλει από 4cm έως 26cm.
Τα τεχνητά δολώματα είναι κατάλληλα για όλα τα ψάρια αφρού και βυθού. Οι χρωματισμοί τους παίζουν βασικό ρόλο στο ψάρεμα. Η επιλογή του χρώματος που θα χρησιμοποιήσετε εξαρτάται από το αν ψαρεύετε σε μεγάλο ή μικρό βυθό, κοντά ή μακριά από τα βράχια. Επίσης έχουν μεγάλη σημασία οι καιρικές συνθήκες, αν δηλαδή υπάρχει ηλιοφάνεια, καθώς και οι εποχές του χρόνου.

Διαβάστε περισσότερα...